Nordic Nights 2017

Nordic night(s) 2017

CCHA trakteerde koukleumen, Vikingen en cultuurliefhebbers dit jaar op een tweede editie van Nordic night(s). Drie dagen lang gidste het cultureel centrum ons op een imaginaire tocht doorheen Scandinavië. Waren onmisbaar in onze trekkersrugzakken: een opblaasbaar kussen, Dafalgan en Noorse kruidenmix.

Sinds vorig jaar omschrijft Nordic night(s) zich als een multidisciplinair festival, waarin niet alleen muziek maar ook dans, literatuur en film uit het Hoge Noorden een podium krijgen. Scandinavische pronkstukken Ólafur Arnalds en Jóhan Jóhansson passeerden al eerder de Hasseltse revue. Omdat wij op onze kat moesten passen, kozen we niet voor een combiticket maar lieten we ons enkel door knusse klanken (én cocktails én hapjes) inpakken.

Echte rebellen trekken op een vrijdagavond naar de kathedraal (omdat we de onderkoelde elektronica van Christian Löffler de avond voordien hebben moeten missen). Trondheim Barokk voerde daar ‘Le roman des lumières’ op, een programma rond Franse romans uit de Verlichting. Als we het programmaboekje niet hadden gelezen, hadden we geloofd dat het beroemde Scandinavische barokensemble uit Parijs of Wenen naar onze jeneverstad was afgereisd.

Trondheim Barokk liet de Noorse fjorden thuis, maar bezorgde ons wel een melancholisch warme gloed als kostbaar souvenir. Opvallend was dat vooral een ouder publiek warm liep voor de virtuositeit, indrukwekkende soprane en hemelse harp. Het jonge volk heeft die avond allicht doorgebracht met Netflix en koele katers van die ene Löffler.

Singer-songwriter Siv Jakobsen trok de pop-/rockavond op zaterdag op gang. Eén vrouw op blote voeten en een gitaar waren voldoende om iedereen te charmeren – of haar schijnbaar stuntelende bindteksten zaten daar voor iets tussen. Siv palmde haar publiek in (“I love a quiet, lovely audience”) en imponeerde ons met haar kennis van Hasselt (“your soup bar is very nice”). Schattigheid scoort, maar de ingetogen muziek mocht wat meer bagage bezitten.

Die volle (Fjällräven)rugzak heeft Low Roar de kleine theaterzaal binnengeloodst. Maar liefst twee uur lang hebben de drie hipsters (met knellende jeansbroeken en zwarte mocassins met witte sokken) ons vervoerd doorheen verlaten highlands van IJsland. Dankzij hun ambient soundscapes liepen we door dalen zonder einde, waarbij harmonieus gezang ons de weg wees. Onze wangen zijn nog altijd rood door de snijdende wind.

Na de muzikale reisavonturen kwamen we op adem in de Nordic pop-upbar. De gezellige parketzaal van CCHA verraste ons met een fijn assortiment aan boeken en platen, Nordic bieren, soda’s, cocktails en hapjes. We pikten daar ook het gratis jazzconcert mee van de Amsterdamse basklarinettist Maarten Ornstein en IJslandse pianiste Sunna Gunnlaugs. Hun vredevolle muziek nestelde zich als een fleecedekentje in onze oren (terwijl de ruwe, houten zitbanken ons wakker hielden). Asjemenou: het duo is via Twitter ontstaan en speelde zijn eerste concert op het Reykjavik Jazz festival, één dag na de eerste ontmoeting en repetitie in real life.

Nordic Night(s) serveerde ons een buffet van sappig lamsvlees met warme sausjes. De pittige Noorse kruiding hebben we wel gemist. Daar de Nordic pop-upbar in de sfeer van een hippe chalet baadde, bleef de Noorse smaakmaker in het merendeel van het muzikale programma afwezig. Trondheim Barokk bracht Mozart en Siv Jakobsen en Low Roar zongen in het Engels. Voor Nordic Night(s) 2018 willen we alvast liedjesteksten in de onverstaanbare moedertaal van de artiesten bestellen.