"Mijn naam is Dimitry Schevenels en ik ben een timmerman. Wat moet ge nog weten?" En daarmee is bijna alles gezegd. De Hasselaar is amper van de borst en toch al tweeënhalf jaar zaakvoerder bij DIMS Schevenels Interieurbouw. "Vies hard werken," zei hij, maar De Kleine Ring was welkom voor een pintje aan een zelfgemaakte tafel.
De Kleine Ring treedt buiten zijn grenzen en trekt naar het verre Houthalen, ergens in Midden-Limburg waar de dieren nog spreken. Schijnbaar werkt er daar een jonge timmerman die tafels, kasten en het liefst van al togen maakt tegen ondemocratische prijzen. Het zal dus maar best de moeite zijn, want naft kost ook geld.
Dimitry Maria André moest op een bepaald moment zo goed en zo kwaad mogelijk iets proberen te maken van zijn leven. Het werd dus even roeien met de riemen die er waren toen hij onder lichte dwang van mama ging werken voor het houtbedrijf van papa.
"De eerste jaren heb ik daar eerlijk gezegd wel 'gechilld', maar later besefte ik dat ik echt iets kon betekenen. Ik heb moeite gedaan en mijn tijd er voor genomen. En nu zijn we de dag van vandaag en werk ik 7 op 7." Auwtch. Vijf minuten rookpauze om dit te incasseren.
Uwe pere zien
In Dimitry's oor zijn nog restanten van een zware, bedwelmende en onbezonnen jeugd, aka stretchers, zichtbaar. "Wordt alles wat ik zeg nu opgenomen?" Ja. De details van deze periode willen we onze trouwe lezer tot dusver besparen.. Toen zijn wilde haren stilaan één voor één begonnen uit te vallen, besloot badboy Dimi om achter de rug van mama en papa een lening aan te gaan en een eigen zaak te beginnen.
Die stretchers heb ik maar uit gedaan. Ik heb al zo'n kinderkop.
Als ge mij vraagt om een tafel te maken, dan maak ik een tafel van goud.
"Ik ben gestopt in de zaak van mijn papa en kocht mijn eigen camionette en materiaal. Mijn ouders wouden niet dat ik zelfstandig werd. Tegen beter weten in heb ik gezegd 'ik stop ermee'. Maar ik had in het begin geen werk, geen klanten, niks. Ik heb wel mijne pere gezien, al mijn geld zat in mijn zaak en zelf had ik gene rotte frank."
Snottebel met stijl
"Ik ben 26 maar ik word binnenkort 27. Maar schrijf maar 26 op, dan voel ik me wat jonger." Na enkele jaren te werken als een paard voor een appel en een ei, begint Dimitry er stilaan zijn garen bij te spinnen. Maar niet zonder stijl te maken.
"Wanneer ik bij klanten langs ga, geef ik eerst de vrouw des huizes een hand en daarna pas de man. Natuurlijk draag ik ook altijd een hemdje. Mensen hebben dat graag. Of wanneer er een contract wordt getekend, overhandig ik de klant een pen met mijn naam op. Dat staat deftig. Maar uiteindelijk moet ik gewoon laten zien dat ik het kan."
Zo mooi gesorteerd, ik word daar geil van.
Run bitch, run
Met een gemiddelde nachtrust van 5 tot 6 uur komt Dimi rond 23u 's avonds thuis van werken. Ergens diepverscholen achter hoekjes en kantjes ligt dan nog de moed en het doorzettingsvermogen om zijn sportschoenen aan te trekken en 10 kilometer te gaan lopen. "Elk uur, elke minuut en elke seconde die ik vrij heb, zal ik benutten. Maar soms heb ik dat ook gewoon nodig. Effe gaan lopen om mijn hoofd vrij te maken na een zware dag. Jullie moeten maar eens mee komen hé, als jullie me niet geloven." Bedankt voor dit verleidelijke aanbod, maar toch: liever lui dan moe.
Mister proper
"Ge zou het niet zeggen hé, maar ergens ben ik een propere jongen. Ik kuis elke week mijn appartement. Of soms doet mama dat. Maar dat doet ze graag. Dan kan ze me ook nog eens zien." Of dat probeert ze haar zoon toch wijs te maken want zelfs mama's kuisen niet graag.
De open haard is de reden waarom ik dit appartement wou.
Het blijkt een hele klus, zijn kot proper houden, zeker met Bamboe en Thor in huis. Twee rasechte katten met een hoop nutteloze certificaten. "Ik was meteen verliefd op Thor toen ik hem voor de eerste keer zag. Maar ik dacht: hij moet toch een vriendje hebben want hij gaat veel alleen zijn. En daarom kocht ik Bamboo er maar bij." Bamboe Bébé Stekki en Black Thor Duvel om precies te zijn. En ja, Dimitry koos deze namen zelf.
Soms zitten kameraden in mijn living te chillen en zit ik in de kamer er langs offertes te maken.
"Hebben jullie nog vragen?" De tijd tikt voor een zelfstandige. Hopen respect voor de jongeman die een hotel met 48 kamers in elkaar heeft getimmerd. Maar wij, wij snappen er geen hout van.
Wedstrijd
Dimitry zijn nieuwe website komt er aan, om dit te vieren geeft hij (pas dan) een salontafel weg. Salontafel, say whut?. Hout DKR in de gaten.
